Vinyl

Net als anders was het warm, druk, dorstig, vermoeiend, maar vooral geweldig.

Er was één ding anders dan anders, en dat was dat wij de blits maakten met mijn ontwerp op onze t-shirts. We zagen wildvreemden ook in dat shirt. Het was net zo raar als ik me voorgesteld had. Ik besefte nu pas dat zij stuk voor stuk – zonder het zelf te weten – mijn naam op hun borst droegen.
Bij Rowwen Hèze zelf leek het niet onopgemerkt gebleven te zijn. Tren wees, smiespelde wat, Jack knikte instemmend toen ze met zijn tweeën net even recht voor ons stonden. En zo keken ze allebei nog even in de richting van ons en onze shirts terwijl wij lief lachten en verder deinden op de muziek. Het kon haast geen toeval zijn.
Na het optreden liepen we naar de merchandise. In de korte tijd dat we bij het standje stonden te wachten, zagen we mijn ontwerp vier keer over de toonbank gaan.
De man van de merchandise had ons ook aan onze shirts herkend. Ik stelde me voor. We wisselden wat woorden uit en hij bedankte me, al snapte ik niet echt waarom: ik wilde hém juist bedanken. En toen, zomaar ineens, trok hij een la open en overhandigde ons een vinyl-exemplaar van de nieuwste plaat – een gelimiteerde uitgave. Wauw.

Van bier gaat je haar mooi zitten. Alleen: het stinkt.