Het congres
Hij was er ook: de heer uit Gent,
ik herkende hem direct
al was ik wat teleurgesteld op dat moment.
Zijn haar geknipt,
een nieuwe bril,
een lachje kon er niet vanaf,
hij leek zo oud ineens.
Waar was die leuke vent?
Maar toen het bijna tijd was om te gaan
keek hij me,
op het nippertje,
toch nog even aan.
Zie, hij heeft me wel herkend.
Deze dus hè.
Hmm. Jammer dat hij niet zo leuk was als eerst. Maar toch! Is die blik van herkenning dan fijn ;) maar daar bleef het dus bij?
Ja. En daar blijft het voor altijd bij, voor de duidelijkheid, want hij is bevriend met een van de hoogleraren op mijn stageafdeling dus dat kan écht niet. :P
(Af en toe maak ik van muggen olifanten, en ook andersom trouwens, dat is wat juist zo leuk is aan schrijven nietwaar?)
Net of je op iets hoopt ;)
Liefs
Haha. Kan het niet ontkennen, ik ben niet te flauw om een mooie lach nog wat vaker te willen zien :P
Mooi gerijmd stukje :) Allen reist bij mij de vraag waarom het dan niet kan? Belangenverstrengeling? Lijkt eerder alsof je bang bent de afstand weg te laten vallen, een excuus zoekt ;)(bedoel dat overigens niet zo hard als dat ik het nu schrijf)
Allereerst, neem maar van mij aan dat ik hier iets heel kleins uitvergroot alleen maar omdat ik het geinig vind om erover te schrijven. Ik ben absoluut niet iets van plan ben met deze man. Iedereen komt wel eens iemand tegen die gewoon knap is toch? :D
En verder geeft het aan dat hij een stuk ouder is dan ik. Het zou wel kunnen, maar het zou raar zijn, vooral ook voor mij ten opzichte van die hoogleraar.
Daar heb je een leuk verhalend gedichtje van gemaakt! :) (staat alleen foutje ‘zou’ in plaats van ‘zo’)
Hé ja. Hoe kan ik daar nou weer overheen lezen :P Thanks :)
Mooi! Beetje limerickachtig met die eerste en laatste regel.
Nu je het zegt :P