Mooi rotweer
Langzaam wordt het donker. De biologische klok heeft zeker zes uur, maar de wekker pas vier. Wat een tijd, zeeën van tijd op een zaterdag. Zo veel wat ik kan doen.
De regen kietelt zachtjes het raam. Kietelt, krabt. Geklater in de regenpijp, maar ik hoef nergens heen en kijk naar de natte grijze tuin, het zwembad onder de lichten op straat. Ik kruip onder een lekker warme douche, van de douche in een dikke fluwelen trui en ik bedenk me wat ik aan zal trekken als het morgen weer droog is.
Jaaa, ik houd van deze zin: ‘De regen kietelt zachtjes het raam.’
Zo fijn, dat je zoveel kan doen, en het ook gewoon niet kan doen :) Ben je er al uit wat je aan gaat trekken? :P
Jeej, Laura begint niet te protesteren tegen de weersomstandigheden ;)
Inderdaad, dat je het ook niet kan doen :) Ik ben eruit, een lekker warme trui, want morgen is achtbaandag!
Kortom: hallo herfst! :D
ik vind dat je het mooi omschreven hebt maar dan nog mag de herfst wat mij betreft gelijk weer verdwijnen!
Mooi geschreven!
Mooi geschreven!
Helaas moest ik wél naar buiten in de regen :(
Zolang je binnen bent is regen best leuk ;)
Alleen kietelen?
Liefs!!!
Als regen je kapsel niet kan verpesten is het al een stuk minder erg dan wanneer dat wel kan :’)
Achtbaandag??? Met dit weer in een achtbaan zitten, lijkt me ook niet zo geweldig.
Oh wel hoor het was droog zat (alleen wat motregen gehad) :)