Geuren en kleuren

Ik ruik aan mijn kleren. Rook. En bier. Die twee mengen zich tot een korrelige geur die blijft hangen waar hij hangt, of dat nu in mijn jurkje, mijn haar, of de lege zaal is waar het zich gisteren allemaal afspeelde.
Ik verafschuw die geur, en toch houd ik ervan. Want ik ken hem al zo lang, en hij brengt alleen maar goede herinneringen met zich mee. Het is al van kleinsafaan, dat dit feest betekent. Zelf heb ik nooit veel bier gedronken, en al zeker niet gerookt. Maar soms hoort het er gewoon bij, en als je het vooraf weet dan is het ook niet erg als anderen bier over me knoeien, of de ruimte blauw blazen.
En toch zou het mooi zijn als ooit die dag komt waarop ik die rook niet meer hoef te ruiken. Dat mensen eindelijk verstandig zijn geworden. Drank, oké, maar ik houd niet van roken. Het is vies, en ik haat het als ik op een onverwacht moment in een rokerige ruimte terecht kom. Want op een doordeweekse dag wil ik daar niet naar stinken. Ik vind het ook triest, als je de wilskracht niet hebt om te kiezen voor datgene wat het beste voor je is.
Al zou ik het stiekem wel een heel klein beetje missen, in het weekend: die geur die je aan gisteren herinnert.