Hoe wit wat werd
Mijn potlood zweefde boven het papier. Ik twijfelde. Het vel was zo prachtig wit, eigenlijk kon ik het alleen verpesten.
Maar ik troostte mezelf met het feit dat er in de doos naast me nog wel driehonderd van die blanke vellen lagen. Met de zelfingesproken moed op de punt van mijn potlood begon ik te tekenen.
Ik deed mijn ogen dicht en liet mijn hand leiden door mijn gedachten. Tenslotte had ik precies gedroomd hoe het worden moest. De schaduwen, het perspectief, ik tekende wat de natuur me ingaf.
Toen ik wakker werd en mijn ogen open deed lag voor me het oerwoud van lijnen. Hoe ik het ook draaide, het leek geenszins op het bos dat ik voor ogen had.
Maar het was prachtig.
Zo gaat dat bij mij ook met blogs of andere dingen die ik schrijf! :D
Ja, met schrijven gaat het inderdaad ook vaak zo. Maar met tekenen heb ik het erger!
Ik kan wél iets met mijn ogen dicht tekenen: paarden. :) Ben ik stiekem paardentrots op, haha.
Haha ik kan natuurlijk helemaal niet met mijn ogen dicht tekenen, maar daar gaat het stiekem ook niet om, want als ik met mijn ogen open teken gebeurt het alsnog zo!
En wat had je dan precies getekend dat zo prachtig was?
Een bos :P Eentje met moleculen, om precies te zijn. Voor een verslag. Zal ik dat eens uploaden?
Jaa, uploaden! :) Ben benieuwd. En behalve paarden kan ik ook niets met ogen dicht tekenen, behalve mijn eigen fantasiewereld, haha.
Zelfs mijn fantasiewereld kan ik niet met ogen dicht tekenen haha :P
Zo. :)
En waar is de sneeuw?
Had ik gezegd dat er sneeuw op de tekening stond dan?
Mooi! Bij mij komt er juist altijd iets anders op papier te staan dan wat ik had gehoopt :P
Je bedoelt minder mooi? Bij mij stiekem ook wel.