Toen ik wakker werd
Midden in de nacht sta ik op. Ik zie het door het raam: het licht in het oosten is van de maan, die liggend op haar rug in de struiken slaapt.
Ik loop de deur uit en adem de mist. Ochtendgeur. De zon hangt precies daar waar de maan sliep. Een platte witte schijf in de nevel, maar ze wint aan kracht. Stralen vallen op bedauwde spinnenwebben en de koude straat. De hemel ontwaakt.
Ik vind deze zin heel mooi: de maan, die liggend op haar rug in de struiken slaapt.
Ik sluit me bij Laura aan, die zin is mooi!
Ja, diezelfde zin wou ik aanhalen. Te laat. Maar nog steeds mooi ;-).
:) Thanks allemaal!
Dit is een plaatje in woorden, ik krijg hier gelijk een herinnering van in mijn hoofd. Een herinnering aan een motorrit naar mijn werk midden in de winter: zelfde uitzicht, zelfde gevoel, schitterend!
En nu krijg ik ook zin om ’s nachts op te staan en de lucht op te snuiven. Dat is dan weer beter :P
Heerlijk :)