Soms heb je van die dagen
Dan heb je nergens zin in,
en krijg je van die levensvragen:
wat is de zin van dit bestaan?
Niets, want ik geloof in Darwin
of cruer nog gezegd:
je voortplanten en doodgaan
zodat je nageslacht zich hetzelfde afvraagt
tot in het einde der tijden.
Neem dit nou maar van me aan:
beter zou je zo’n vraag vermijden.
Haha toppunt van cynisme dit gedicht maar ow zo waar! Ik deel je mening volledig :)
Ghehe. Tja. Het lot van de atheïst.
Ik ben ook voor het vermijden van die vraag :’)
We zijn tot nu toe in ieder geval in de meerderheid, dus wie houdt ons tegen? ;)
Gniffel, mooi, bedankt, dat maakt het een stuk makkelijker. Dood aan de diepgang!
Hihi. Zo doen we dat. Niet denken, gewoon doorgaan.
Leuk geschreven. Ik kan me er helemaal in vinden.
We zijn geboren om te sterven.
Ook dat nog.
Neem een ding maar van mij aan:
Er is geen zin aan het bestaan
Je leeft maar door tot op een dag
Je laatste adem, je laatste slag
Geen ziel, geen zaligheid
geen hemel en geen hel
Een urn of vier planken
En dat was het dan wel.