Geen verdriet
Zijn hand op mijn knie, mijn handen op de zijne. Het is stil. Hij slaapt. Ik kijk naar zijn prachtige gezicht en denk aan wie hij is.
Een traan blijft steken in mijn ooghoek. Koud en nat. Telkens als ik met mijn ogen knipper plakken mijn wimpers even aan elkaar. Het tintelt. Tenslotte droogt de traan op. Het beetje zout dat overblijft trekt zachtjes op mijn huid.
Hij heeft niks in de gaten. Dat hoeft ook niet. Als er iets was zouden mijn tranen wel harder vloeien. Dat is al veel te vaak geweest.
Het is maar gewoon dat ik soms weer besef hoeveel ik om hem geef.
Prachtig geschreven weer…
Dit soort posts zijn de reden dat ik jou volg, dromerig en prachtig verwoord.
Trekt in je huid of op je huid aan je huid? ;-)
Zolang het er één is en daarbij blijft, mag je best een beetje dromerig en sentimenteel zijn :-).
Thanks!
Op mijn huid aan mijn huid :) maar dat is zo lang!
Liefde is zout!
Mooi gezegd :)
Die laatste zin, die maakt voor mij het hele stukje…. zo onwijs mooi
Thanks :)