Op slot
Ik weet niet meer wat te zeggen.
Alle vragen waarop nooit een antwoord komt.
Alles wat ik weten wil is eigenlijk waarom…
Is dat zo moeilijk uit te leggen?
Wie ben je, waarom denk je zo, wie heeft je dit geleerd?
Zou je niet anders willen, kunnen,
maar hoe vaak heb ik geprobeerd…
Er komt alleen maar ongeduld en tegenspraak.
Het doet me pijn, het maakt me bang…
Ik houd nog vol, maar voor hoe lang?
Op welk punt loopt het spaak?
“Wie ben je, waarom denk je zo, wie heeft je dit geleerd?
Zou je niet anders willen, kunnen,
maar hoe vaak heb ik geprobeerd… ”
Oh, wat raak. :(
Hang in there though. It’ll be worth it.
:) Dank je, wat een lieve reactie. Geeft me moed :)
Inderdaad het is ook de alinea die mij het meeste raakt, heel erg mooi verwoord hoe frustrerend en pijnlijk zoiets kan zijn……..
Inderdaad, de derde alinea is letterlijk en figuurlijk de kern van het gedicht en pijnlijk… Maar dit opschrijven is het begin van de oplossing :)