De jongen met het mooist accent

“Een maand maar. En dan kom ik bij je, voor altijd.”
Hij meende het, en toch was het niet waar. Het vliegtuig steeg op en nam zijn paspoort mee. Het moederland wachtte, en ik keek toe en vreesde want ik wist het, al wist ik nog niet wat.

Ik wachtte. De pijn van het wachten was nog erger dan het weten.
Er steeg een vliegtuig op, jankend boven zijn stad. Het kwam niet naar hier.

Hij kwam niet terug. Want de oorlog was begonnen.