De Peel
De drassige veengronden met al hun geheimen. De dode bomen staan daar met zo velen, als handen grijpend naar de hemel, maar zij kunnen het verhaal niet navertellen. Een eend brak zijn nek in het hoge gras, maar hoeveel liggen diep in deze plas op de verende gronden? Bruinverteerd, verschrompeld, en het haar als touwen. Je zou er maar belanden; het is weer eens wat anders.
Dood gaan we allemaal.
En leven zullen we. Als we onze laarzen en gedachten uitwringen en de modder onze blikken vertroebelt.
Breek er eens wat anders dan mijn dag. Aan.
(Sorry, ik ben enthousiast!)
Ik verbaas me soms over hoe jij bepaalde omschrijvingen verzint, zo poëtisch en zo beeldend…. Echt een talent!
Dank je voor je leuke aanvulling Loes :)
Haha, ik snap soms zelf ook niet hoe ik erop kom. Dankjewel :)
We worden geboren om uiteindelijk te sterven. Erg he.
Best erg, maar we moeten het beste er maar van maken, om het doodgaan zoveel mogelijk te verzachten, nietwaar?
Haha damn, dat was beeldend! Erg mooi geschreven!
:) thanks!