Verjaardag van de duivel
23 december
Een jaar geleden waaide het ook zo hard. Ik weet het nog precies.
Ik denk aan de telefoon, de bank en de trein, aan jou, je auto, de tranen, en aan de vakantie die het begin van mijn herstel had moeten zijn.
Het sloeg om in een hel, een onbegrijpelijke hel die me een jaar lang bezig hield. Waarom, dat weet ik nu wel maar toch begrijp ik het niet.
Ik tel de seconden. Een jaar geleden wist ik nog van niets. Maar vanavond zul je me opnieuw moeten troosten. Want jij deed me dit verdriet.
Knuffel!
Dankjewel!
Knuffel meis….. kan me dit nog heel goed herinneren, ook ons gesprek daarover vorig jaar in Den Bos…..
Uhu, dat was zo raar toen… Ik probeerde te begrijpen hoe het zo fout had kunnen gaan maar was compleet in de war, nog geen idee hoe lang het zou gaan duren.
Hoi Esra,
Per ongeluk stuitte ik op je blog. Veel emotie zo te lezen.
Wat ik me stiekem afvraag is waar je precies over schrijft, je blijft heel suggestief en dat maakt me wel nieuwsgierig naar wat je zo heeft geraakt.
Groetjes en sterkte,
Ginny
Tja. Sommige dingen zeg ik liever niet in het openbaar. Vandaar.