Zonder zorgen

22 maart

In je badjas loop je het balkon op. Je leunt met je ellebogen op de ballustrade.
Ik volg je en sla mijn armen om je buik. De frisse buitenlucht. De straat en de huizen om ons heen. De lege kamer achter ons, waar we in feite alles neer kunnen zetten wat we maar willen.

Plotseling zie ik het voor me. Jij en ik, samen in een huisje voor onszelf. Dit huis, of een ander, als het maar van ons tweeën is, en we in onze badjassen kunnen lopen waar we maar willen.

Plotseling voel ik het weer. Na ruim anderhalf jaar van ploeteren en plaren stroomt het ineens door mijn lijf, en weet ik waar ik voor heb gestreden.
Geluk. Simpel geluk. Maar dit keer met jou, met een toekomst, een echte toekomst. Zoals ik het nog nooit gevoeld heb.