Angst
26 maart
Sinds ik mijn vriend ken heb ik gemiddeld elke maand een blog geschreven met daarin het woord angst. Twintig maanden lang.
Het is geen toeval. Met hem kwam mijn angststoornis.
Zo. Ik heb het gezegd. Ben ik nu een emotioneel instabiel wijf? Ik vind van niet. Ik kan er niks aan doen dat hij mijn wereldbeeld zo grondig overhoop haalde. Het valt niet mee om mijzelf én hem ervan te overtuigen dat de wereld niet zo treurig hoeft te zijn als hij mij deed geloven. Als ik mezelf een beetje kan ompraten, dan hem niet, en andersom, zo blijf je lang bezig.
Minstens anderhalf jaar. Maar ik wil dit niet meer. Ik wil weer zijn wie ik was, nu ik besef hoe nuchter en opgeruimd ik altijd ben geweest. En dat ga ik weer worden. Dan weten jullie het vast.
Bam! Goed zo!
Super om te horen, Esra, en het gaat je sws lukken!
:)
Wauw, wat sterk van je!
Power!
JA! :D
Dat vind ik fijn om te lezen. Heel fijn.
Even voor de duidelijkheid, ik moet het wel nog eerst doen hè :P
Maar ik word wel vrolijk van jullie reacties in ieder geval :)
Goed van je!
You go girl! :)
En dat gaat je ook lukken meis, want de persoon die laatst tegenover mij zat in Utrecht wat exact datzelfde nuchtere meisje met vertrouwen: ik denk dat ze nooit weg geweest is xxx
Misschien leek het zo aan de buitenkant, maar van binnen viert de angst met periodes nog steeds hoogtijdagen…
En ook dit is herkenbaar, Esra. Net als het begin van een relatie die ook heel veel pijn heeft gedaan, vanwege dat alles achteraf ineens anders bleek te zijn. Dat je (en ik) eigenlijk bedrogen was, bij voorbaat.
Sterkte! Ik hoop echt dat het beter met je zal gaan. Maar weet dat je niet de enige bent die er een lange weg voor nodig heeft…
Dankjewel. Ik weet het, maar het helpt wel om het af en toe nog eens te horen. Jij ook sterkte!