Luchtledige
Ik kijk omhoog. Daar waar niets is, bijna niets. De blauwe hemel, de sterren, niets dat zich zorgen hoeft te maken op zijn minst, een enkel vliegtuig daar gelaten.
Was het maar af en toe zo leeg in mijn hoofd. Gewoon niets. Geen angst, geen pijn, geen zorgen. Zoals vroeger.
Ik kijk en ik kijk. Zolang je naar boven kijkt hoeft er niet veel. Zolang je naar boven kijkt valt het allemaal wel mee. Misschien gaat het wel regenen en spoelen mijn zorgen naar de zee.
Wat gun ik je dat, dat je zorgen naar de zee spoelen en daarin verdwijnen. Zou zo graag willen dat ik iets voor je zou kunnen doen. Knuff!
Zo’n hart onder de riem en een digitale knuffel is al heel wat. Dankjewel :)
Ik kijk wel mee.
Gezellig :)
Mooi verwoord! Een echt Esra stukje :)
Jammer dat je niet altijd maar naar boven kunt blijven kijken. Als ik het voor je kon laten regenen, zou ik dat doen ;)
Vandaag lekker nat geworden op de fiets in ieder geval :P Niet dat dat tegen de zorgen helpt. Maar wel lief van je. En thanks Joyce!