Martenshoek

28 februari

Terwijl de voorlichten van de trein al geruime tijd in zicht zijn, rookt iemand op het perron in de gauwigheid nog een sigaretje. Zware halen.
Als ik een roker was, dan was dit voor mij waarschijnlijk ook het moment geweest om een peuk op te steken. Stress. Wat haat ik dit. De zon al onder, het laatste beetje kleur trekt langzaam uit de hemel weg. En ik nog drie uur en een kwartier te gaan voor ik thuis ben.

Het is niet dat het niet leuk is hier, of dat ik me niet thuisvoel. Bijna alles is hier beter dan in Almelo, en toch mis ik die tijd. Want het is gewoon veel te vreselijk ver weg. Nu weet ik weer waarom de afteller loopt.