Ik zie, ik zie wat jij niet ziet
“Ik heb koekjes en cola. En verdriet. Wil je ook wat?”
“Nee”, zei hij.
Da’s mooi, dacht ik bij mezelf, want dan kan ik die koekjes lekker houden.
Ik ben gewoon te principieel voor deze verstandhouding. Ook al brengt het me op dit moment nog zo veel goeds. Dat het ooit ergens mis is gegaan, jaren geleden, dat maakt me nog steeds boos en teleurgesteld. En ik schaam me ervoor. Want zoiets doe je gewoon niet. Punt uit.
Ik houd ook niet van het woord verstandhouding. Ik wil helemaal geen houding, ik wil gewoon mezelf zijn en zielsveel houden van. En ja ik weet het, op den duur is het vast onvermijdelijk in iedere relatie, maar hij heeft dat goede gevoel bij mij al na twee maanden hardhandig kapot gemaakt. Of eigenlijk al voordat we die relatie überhaupt hadden. Misschien is dat het probleem. Dat er zo veel stuk is. Stuk in mijn hoofd. Je kan wel lijmen, maar de barsten die blijven.
Koekjes, cola en verdriet. Ik wil het best weggeven, maar dat kan nou eenmaal niet.
Dikke knuffel <3
Wat bedoel je eigenlijk met deze zin, dat de verliefdheid in elke relatie overgaat of iets anders?
"En ja ik weet het, op den duur is het vast onvermijdelijk in iedere relatie, maar hij heeft dat goede gevoel bij mij al na twee maanden hardhandig kapot gemaakt."
“Koekjes, cola en verdriet”… Klinkt als een nieuw boek van Carry Slee xD
Ja, daarmee bedoel ik dat de verliefdheid, het gevoel dat het allemaal perfect is op den duur verdwijnt, je het wellicht vaker oneens bent, dat je de relatie wel eens voorop moet zetten ten koste van jezelf op dat moment.
Zou kunnen! Was het maar een boek van Carry Slee in plaats van mijn verhaal…