Hogesnelheidstrein
Een vlijmscherpe stem schalt door de speakers. Ik kijk om me heen. Duitsland is dit, te herkennen aan het industriële uiterlijk, roest, de voorkeur voor gele informatieborden, de vele kopstations en het slisserige gebrabbel. En de immens grote letters van GRUNDIG op de glazen maar niet erg doorzichtige overkapping van deze stationshal. De eerste keer dat ik die lettercombinatie weer zie sinds de bliksem insloeg en we bij mijn ouders thuis afscheid moesten nemen van de beeldbuis, die zo oud was dat we een knoop tussen de aan-knop moesten stoppen omdat hij anders meteen weer uit ging. Zo ging dat vroeger. Je kocht een apparaat en dat ging dan tientallen jaren mee. Zeker als het uit Duitsland kwam; gründlichkeit noemden we dat. Desnoods frutselde je zelf een oplossing voor een probleem.
Hoe anders is het nu.
Even vluchtig als de hedendaagse apparatuur is mijn bezoek aan dit station en dit land, negen uur in de trein heen, maar drie dagen daar en weer negen uur terug. Niet omdat me dat nou zo handig leek, maar voor mijn werk. Zo gaan die dingen tegenwoordig. En overigens was het best leuk :)
Klinkt inderdaad wel leuk zo’n uitstapje voor je werk. :)
Helaas was het weer niet best, maar toch genoten van het mooie uitzicht op het meer en de bergen daar. En van het goede gezelschap :)
Duitsland is een land dat me nooit echt heeft geboeid, maar toch geweldig mooie, middeleeuwse steden heeft :p
Ja schijnbaar, maar ik ken Duitsland helemaal niet van dat, nooit echt een grote Duitse stad bezocht. Ik ken alleen het industriële en het landelijke. En sinds vorige week de prachtige bergen in het zuiden :)