Naamloos III
Een aantal jaren geleden schreef ik iets over de engerd die altijd op hetzelfde tijdstip op het station stond, vanuit zijn ooghoeken naar me glurend. Gek werd ik van het constant moeten ontwijken van zijn blik. Meestal probeerde ik maar op een andere trein te mikken.
Sinds ik niet meer met de trein naar mijn werk ga heb ik hem lang niet gezien. Volledig uit mijn gedachten verdwenen, maar nu ineens… Bivakkeert hij voor mijn deur. Ogenschijnlijk legaal onder het mom van eindeloze werkbesprekingen op de gang, maar de ooghoeken zijn er nog steeds. Ik vertrouw het voor geen meter. Terwijl zijn haar nu definitief helemaal grijs is, zijn zijn v-halzen nog dieper dan eerst. En als ik om half vier thee ga halen staat hij heel toevallig ook bij de koffieautomaat. Ik wil koste wat kost geen oogcontact met hem, want dat heb ik in mijn leven al veel te vaak gehad, op een perron een paarhonderd meter verderop. Dus nu besluip ik hem zo veel mogelijk van achteren, zodat hij me pas ziet als ik met mijn rug naar hem toe sta. Of ik kijk uitermate goed waar ik loop, als excuus om niet om me heen te hoeven kijken. Zeg zo opvallend en vriendelijk mogelijk hoi tegen zo veel mogelijk collega’s, maar negeer hem. En geen thee meer om half vier natuurlijk. Wat een gedoe.
Tegelijkertijd word je gek genoeg ijdel als je je de hele tijd zo bekeken voelt. Zit mijn haar wel goed? Heb ik geen vlek op mijn broek? En dat terwijl ik niet eens wil dat hij me aantrekkelijk vindt, het leven zit raar in elkaar.
Oei, vervelend! Als ‘ie daar blijft is ’t misschien wel handig om wat collega’s / vrienden in te lichten of te vragen of ze een oog in het zeil houden. Je zou zelfs (met back-up, natuurlijk!) met hem kunnen gaan praten, misschien gaat ‘ie daarna wel weg. Of de politie inlichten, maar ik hoor van veel kanten dat straatverboden en dat soort papiertjes nooit echt goed werken!
Zoals John Ewbank en consorten ooit schreven in een van de lelijkste Nederlandstalige nummers ooit: ‘hou je veilig’!
Haha, ik hoop niet dat zulke drastische maatregelen nodig zijn. Die werkbesprekingen houden vast wel weer een keer op?
Haha don’t remind me…
Ik vind dit wel een beetje eng hoor. Zegt hij ook wel eens wat tegen je?
Nee nooit! Ik ga er vooralsnog vanuit dat hij niks kwaads in de zin heeft en mij toevallig knap vindt ofzo. Maar ik hoop dat ’t moment dat hij iets gaat zeggen ook nooit komt, want ik vind hem er dus nogal creepy uitzien, vandaar mijn ontwijkgedrag :P
Misschien vindt hij mij er juist ook heel raar uitzien en kijkt hij daarom steeds naar me xD
Brrrr. Je zou zo’n alarm bij je moeten hebben dat je waarschuwt als hij binnen de 100m nadert.. Je zou zo tegen hem kunnen opbotsen zeg, wie weet wat er dan gebeurt!
Haha dat zou echt superhilarisch zijn. Zo’n alarm dus, niet dat botsen…
Ach, als hij echt iets van me wil komt hij op de een of andere manier wel achter mijn naam, gaat hij Googlen, leest hij dit, en dan houdt ’t vast op. Waar een weblog al niet goed voor is hè!
ok die gast heeft best wel issues ofzo….. ik zou bijna zeggen vraag hem eens wat hij wil, dan is de spanning direct weg want klein idee… hij vind dit een spel lijkt het wel….
Haha issues ja wie weet. Gelukkig lijkt het gluren nu opgehouden, heb hem ook niet meer bij de koffieautomaat gezien. Misschien is de negeer-boodschap dan toch duidelijk ;) (Of heeft ie inderdaad mijn weblog gelezen, hahahaha)