Verdediging
De warmte stijgt naar mijn hoofd en mijn armen en benen worden slap. Zo gaat het nou altijd. Een mond vol tanden.
Een pijnlijke stilte volgt.
Ik wil zo graag iets zeggen, maar ik weet zo snel echt niet meer waar ik moet beginnen met denken. Het gevoel dat zich dan razendsnel van je meester maakt en er voor zorgt dat je brein helemaal blokkeert. Heb ik weer. Ik ben altijd degene die voor joker staat…
Een diepgewortelde gedachte. Ik wil het niet, en juist daarom gebeurt het.
Ik schud mezelf wakker uit mijn visioen en probeer me weer te concentreren op wat ik zie gebeuren. Maar het is moeilijk. Mezelf geruststellen heeft geen zin, want vandaag hoef ik dan alleen achterover te leunen en van een afstand toe te kijken, over een tijdje sta ík daar. En elke keer dat ik hier zit, komt het weer een stapje dichterbij. Beter blijf ik voorlopig van deze plek vandaan, want ik word er alleen maar zenuwachtig van. Nu al.
Waarom was ik ook alweer aan een promotie begonnen?
You can do it!
Wauw. Dat is vervelend. Ik heb dat eigenlijk nooit, dus ik zou ook geen tips kunnen geven. Misschien de mensen tegenover je zonder kleren voorstellen??
Hahahahaha. Je zou je sowieso af kunnen vragen wat ze onder die toga aan hebben. :P
Het komt wel, echt! :-)
Ja, de dag komt vanzelf. Dat is een nadeel en een voordeel tegelijk.