Burgeroorlog
Duizenden roeken vechten om een plekje voor de nacht. Het kleine stukje bos in het winterse landschap ziet er zwart van. Alle bomen kaal, maar allemaal een pruik van schreeuwende en fladderende zwarte vogels.
Soms schrikt er één. Niemand weet waarvan. Dan vliegt hij op, hoog boven de takken uit, en instinctief volgt de rest. Paniekerig vliegen ze dan met zijn allen rond als een wuivend visnet in de schemerlucht. Luid kakelend. Tot ze een paar minuten later weer afdalen naar de bomen en het gevecht om een rustplekje op de takken opnieuw begint. De herrie verstomt nooit.
Het zal mijn tijd wel duren. Ik fiets onder de ruziemakers door naar mijn huis en mijn bed, waar ik godzijdank niet iedere avond om hoef te vechten. En ondertussen hoop ik maar dat die roeken tijdens het ruziezoeken geen tijd hebben om te poepen.
haha dat laatste denk ik overigens ook altijd bij meeuwen en reigers die over mij heen vliegen.
Haha, die laatste gedachte is best herkenbaar :P
Bij de flat waar ik gewoond heb kon je ’s zomers zo rond het avondeten zo’n hele zwerm vogels allerlei vormen zien aannemen. Daar moest ik opeens aan denken :p
Ja, zo’n zwerm is het :) Maar echt heel groot. Héééél groot. En ze vliegen altijd boven de weg, dat bevalt mij dus niet zo.
Fascinerend en indrukwekkend hé, die spreeuwenzwermen…
Ja! Helaas geven ze ook veel overlast.