Losse snaren
De televisie preekt. Ik luister daar helemaal niet naar, want wat van belang was is alweer voorbij. Op dat scherm.
Niet in mijn hoofd.
De beste Singer-songwriter van Nederland. Daar is al veel over gezegd en nog weinig van gedaan; de tweede aflevering pas.
Maar overduidelijk is het allang: zij schreven een lied. En hoeveel anderen nog meer? Ik weet het niet, maar ik weet wel dat ik daar geen van ben.
Wat is dat toch, wat is het dat ik zo veel woorden heb, maar die woorden nooit een ritme of een klank?
Waar gaat het mis, want als de bladmuziek op is, waarom gaat mijn fantasie dan niet vanzelf met al die mogelijkheden op de loop? Het werkt niet en de toetsen lachen me haast uit.
Kijk maar: nu zit ik hier alweer met een heel verhaal. Maar de noten op mijn zang, die zijn nog even kaal.
Dat heb ik nou altijd met fictie. Misschien zijn niet alle soorten teksten bedoelt om door alle soorten hersenen gemaakt te worden.
Ik vind het een geniaal programma. Zwaar respect voor die mensen. Je moet het idd maar op kunnen schrijven en dan ook nog op een manier die een liedje zou kunnen worden!
Ja hallo Esra, je kan al zoveel, wil je nu ook liedjes kunnen schrijven? :P
Ja! Dan lever ik wel iets anders in.
@Renze: impliceer je daarmee dat jij wel liedjes kunt schrijven? :D
Ik herken je gevoel en misschien wel je frustratie helemaal…. Ik krijg het ook nooit voor elkaar iets van een songtekst in elkaar te draaien en het frustreert me omdat het nou juist songteksten zijn die ik het liefste lees. Vind hoe je het omschreven hebt trouwens geweldig, maar dat is niets nieuws ;)
Haha, dank je :)
Zolang je het leuk vind gewoon blijven doen/proberen.
@Esra: ja, kijk maar:
yo yo yo yo
dit is een liedje
yo yo yo yo
ik hou van jouuuuu
tadaa!
Nee, ik kan geen liedjes schrijven (tenminste, nooit geprobeerd behalve wat je hierboven ziet), maar ik hoef het ook niet. Fictie wil ik wel schrijven, het grote verschil!
Dat rijmt niet eens :P
Fictie schrijven is ook leuk, maar een heel boek is wel heeeel lang. Daar heb ik het geduld niet voor, dus ik houd het bij blogberichten.
Niet alle liedjes rijmen, zeker niet veel kwaliteitsmuziek van nu (ahum).
Een heel boek aan fictie schrijven zou voor mij ook te lang worden, dan wil ik veel te veel en vergeet ik alles wat ik bedacht heb voordat ik het op kan schrijven. Maar zelfs één blog volschrijven met fictie lukt me al amper! En dat terwijl ik daar ‘heel goed’ in ben als ik mezelf moet beoordelen :(
Maar woorden op papier hoeven nog niet meteen gelijk noten te worden op muziek.
Dat is dus precies het probleem…