Gaat in de weg

Als je al die woorden dan een stuk of twintig keer gehoord hebt gebeurt het meestal. Je hoeft niet eens goed te luisteren om het te horen, want een keer zal het er vanzelf uit springen.

“Toen waas ik alt, en nou bin ik wir jong, en preuf ik de nevel van toen op mien tong”

De zin die ontbrak in de recensies. Maar het is hem, het is de mooiste van de nieuwe plaat.
Hoe weinig woorden een lang maar vooral prachtig verhaal kunnen vertellen, een heel leven zelfs. Over het verleden, dat telkens aan de toekomst gelijk bleek te zijn. Over kinderen die aan hun ouders vragen wat het leven ze zal brengen en over ouders die rimpels rond hun ogen lachen, als ze zichzelf als kind weer zien zitten. Over moeders en dochters, bomen en weides, straten en huizen, de zon, de maan, regen, wind, de kroeg, de kerk en de fiets die je altijd overal naartoe bracht.

Toen was ik oud en nu ben ik weer jong. Als ik dat over dertig jaar kan zeggen, kan het bijna niet anders of ik ben al die tijd gelukkig geweest.

(fragment: Jack Poels – Rowwen Hèze, Geal, 2012)