Kannibalen
Een goed humeur moet soms verpest worden. Bijvoorbeeld door jongemannen die schuin tegenover je komen zitten in de trein en op je zenuwen gaan werken door luidruchtig op de vingers van hun rechterhand te kauwen. Voor dat soort jongemannen heb ik een aantal vragen:
Hoe lang doe je gemiddeld met één vinger?
Waar koop je de nieuwe?
Moet je dan steeds opnieuw leren schrijven?
Neem je er wel eens een sausje bij?
Waarom is je rechterhand lekkerder dan je linker, ben je soms van het slag dat met links zijn billen afveegt?
Word je in het openbaar vervoer wel eens met een willekeurig voorwerp op je hoofd geslagen en zo ja, verbaast dat je dan?
Eet je ook stukjes van andere mensen?
Toen ik me die laatste vraag bedacht ging hij gelukkig net.
Jij had ook ergens anders kunnen gaan zitten!
Dat is waar, maar het bleek wel een goede inspiratiebron voor een stukje ;)
(En bovendien vind ik dat iedereen zich gewoon een beetje moet gedragen, want als iedereen net doet waar hij zin in heeft onder het motto ‘als je er niet tegen kunt ga je maar ergens anders heen’ dan houd je geen maatschappij meer over. Je gaat ook niet luidruchtig telefoneren of op een boterham zitten smakken in de trein dus waarom zou je wel aan je vingers gaan knagen?)
Ik krijg er spontaan trek van. Nee hoor, grapje. Leuk geschreven!
Hahahahaa. Getsie :D Dank je!
Bahhhhhhh ja. Of mensen die hun Happy Meal oid in de trein ga opeten (ik heb iets tegen de grote, gele M). Of mensen die heel hard praten aan de telefoon in de trein. Etc. :P
Haha! Leuk geschreven! Soms is niets zo leuk als je eens goed te ergeren en er dan een lekker sarcastisch stukje over te schrijven!
Neuspeuteren en dan de vangst verorberen, daar draait mijn maag zich van om als ik dat zie gebeuren. Laat ze dan maar op hun vingers bijten.
Oké, jij wint. Maar dat soort exemplaren ben ik godzijdank nog nooit tegengekomen in de trein.
Lol! Leuk geschreven
Heb medelijden met ons nagelbijters! We hebben het niet eens door. Misschien moet je er volgende keer toch iets van zeggen :P
Het was niet op zijn nagels. Dat was het vreemde aan het hele verhaal…
Bah, viezerik die kerel. Misschien had hij gewoon honger; zielig ergens wel.
Haha, vraag die ik vergeten ben: of het een beetje voedingswaarde heeft ;)
(Nee, dat hoor je inderdaad niet te doen. Het is alleen te simpel om hem alleen maar de schuld te geven als je er óók zelf iets aan kon veranderen :))
Het woord schuld heb ik niet gebruikt.
Juk, ik zie ’t voor me :(
Dat heb je inderdaad niet, wel impliciet!
Het is in ieder geval zo dat hij mijn humeur er niet beter op maakt, óók als ik wegloop (en als ik mij eenmaal erger dan dan erger ik me ook overal aan, dikke kans dat op een andere plek ook wel weer iemand zit die met een potje rammelt, achter zijn oren krabt, non-stop op een Blackberry zit te typen of een snotneus heeft.)