Je vergat mijn naam.
Kan dan niemand mij ooit zeggen
dat het goedkomt allemaal
dat ik niet meer hoef te wachten
dat ik niet meer hoef te hopen
nooit meer in mijn smart verdwaal?
Ik kijk je nog eens aan.
Koos ík hiervoor, voor dit bestaan?
Kan dan niemand mij ooit zeggen
dat het goedkomt allemaal
dat ik niet meer hoef te wachten
dat ik niet meer hoef te hopen
nooit meer in mijn smart verdwaal?
Ik kijk je nog eens aan.
Koos ík hiervoor, voor dit bestaan?
Mooi!
… maar niet zo vrolijk, als je zo in de spiegel kijkt? Gaat alles goed?
Ja hoor :) Lief dat je bezorgd bent maar dat hoeft niet. Ik vergroot dingen graag (enorm) uit ;)
Schrijverstrekje. Dan is het goed! :)
Precies. Dat beeld van eenzaamheid en melancholie hoort bij het artiestenleven, toch? Dan moet ik ook doen alsof als ik mezelf een beetje serieus neem als schrijfster ;)
Of het beeld van misère met geheimzinnigheid ;-) Dit isse mooi.
Ook :) Dank je!
Ik ben blij te lezen dat alles goed met je gaat want dat was ook bijna mijn eerste vraag richting jou :) Mooi stukje, blijf het toch knap vinden hoeveel emoties jij in zulke korte stukjes vast kan leggen, dat is echt een gave
Grappig dat jij er op die manier tegenaan kijkt, ik vond het zelf juist een beetje makkelijk om zoveel drama in een paar regels te proppen, goed om te horen dat niet iedereen er zo over denkt ;)
Aaaah I like it!
:D
Misschien heb ik die visie omdat ik het verdomd lastig vind om kernachtig te schrijven. Ik wil altijd alle details in mijn verhalen terug laten komen; alsof ik de herinnering voor altijd vast leg. En eigenlijk zegt jouw stukje hetzelfde in een paar regels, want zo een stukje laat dat gevoel toch wel weer terug komen. ;)
Haha ja, daar heb je gelijk in. Ik vind het juist lastig om lange gedichten te schrijven, want al die details moeten dan samenvallen met klank, ritme, sfeer… Lukt me zelden. Ieder zijn ding :P
Erg mooi!!
Mooi geschreven!
Thanks!