Denkend aan die dag
Zie het maar als een servies dat op tafel stond. Een heel bijzonder servies. Met vreemde vormen, mooie vormen, frutsels, heel veel kleuren, vloekende en felle. Patronen, bloemen, verrassend, onverwacht, vol details, heel speciaal. En groot. Kopjes, schoteltjes, borden, kommen, schalen, deksels, potten, kannen, vazen, een tafel gevuld. Glimmend opgepoetst en in volle glorie.
En dat dat dan, met tafelkleed en al, in één keer tegen de vlakte werd gesmeten.
Ik zit nog steeds te lijmen, uiterst zorgvuldig, maar het wordt nooit meer precies zoals het was.
Zo mooi, die metaforen van jou.
En verder doet dit me denken, heel oneerbiedig, aan een liedje van Bert en Ernie: Maak er wat van. Moet je maar eens opzoeken, misschien zelfs wel toepasselijk ;-)
Dit is een verhaal wat me raakt, idd als er iets kapot gaat wordt het nooit meer zoals het was…. dat is onmogelijk.
Ja stom hè. In dat soort gevallen zou je willen dat je ook in het echte leven Ctrl+Z kon doen maar helaas…
Ik zal dat liedje eens opzoeken! :)
Inderdaad toepasselijk :)
En dat je dan tóch uit alle macht alles precies zo probeert te lijmen als het was. Dat is toch eigenlijk ook wel raar, dat we dat maar blijven proberen terwijl we wéten dat het nooit meer zo wordt zoals het was?
Misschien wel. Maar als het alternatief is om het in scherven te laten liggen?
Je kunt natuurlijk de zoektocht beginnen naar eenzelfde, misschien zelfs wel mooier servies, maar wie zegt dat je dat ooit vindt?
Bovendien, op den duur komen er toch wel wat scheuren en gaten in elk servies.
Hihi.
En het is dapperder om het te lijmen denk ik, want telkens weer een nieuw servies zoeken is (soms) een beetje ’the easy way out’.
Ik zie dit veel te erg voor me. Zo zonde. Wel goed dat je het lijmt en niet weggooit :)
Ik ben het met jullie eens. Weggooien zou te makkelijk en alsnog zonde zijn.
Tranen in mijn ogen. Dit is zo’n herkenbaar stukje, zo toepasbaar op wat er hier gaande is. Ik heb het gevoel dat ik nog altijd aan het lijmen ben, en maar kleine stukjes blijf vinden, maar mijn energie raakt op…
Oh? Wat is er aan de hand dan? :(
Ik heb even gewacht met antwoorden, ik wilde het eerst tien keer lezen. En ook al heb ik maar weinig, en bovendien saai, servies, ik jubel van je woorden.
Bovendien: barsten zijn de bom!
Tien keer? Waarom? :)