Lieve trein,
Wat ben je traag.
De klok die tikt, weer een station,
ik wilde dat ik ze kon wissen
wilde dat het sneller kon.
Ik verloochen je niet graag,
doorgaans geniet ik van je rust:
de regen die de wereld kust,
of de lichtjes in de nacht.
Maar het lukt me niet vandaag,
omdat mijn vriendje op me wacht…
ik kan hem gewoon niet missen.
Liefde maakt al het andere ook maar vervelend, hè? ;)
Haha ik ken het. Dat eindeloze stilstaan op stations bij plaatsen waar geen hond ooit van heeft gehoord en dan niemand in/uitstapt…!
Haha zeg maar niks Daan, ik kom uit een dorp met zo’n station (en ik heb er veelvuldig gebruik van gemaakt, dat dan weer wel ;) )
@Lisa ja hè? Erg onhandig eigenlijk… :(
:) Vind dit echt het toppunt van een schattig gedichtje :) Word er helemaal vrolijk van!
Hihi :)
Lief!
Ach kijk, echte liefde.
:)