Als je de deur achter je sluit
Dit is waar ik op wachtte. Hoe het wit langzaam neerdaalt in de ochtend, met zijn onschuldige gedwarrel. Hoe het stil is in de straten. Een flinterdun laagje op de wereld, genoeg om haar tot rust te bedaren.
Zo’n ochtend. Zo’n fijne nieuwe dag, waarop je even tot inkeer kunt komen voordat het leven weer begint. Dat alle kleuren pasteltinten worden. Dat ik bijna geen voetstappen achterlaat omdat het nog vriest. Het opkomen van de zon, de rood met blauwe hemel, warme handschoenen, koude tenen en de vlokjes op mijn muts en schouders.
Ik wacht juist weer o
Ik wacht juist weer op de eerste dag dat je weer zonder jas naar buiten kunt…!
Dat is ook altijd fijn, ik geef het toe. Maar dat duurt nog zo lang, zonde om nu niet te genieten!
Ik vind het maar koud hoor haha, maar het is wel heel mooi om doorheen te lopen als je niet per se ergens heen hoeft en dan daarna binnen weer op te warmen :)
Ja :) Als je wel ergens heen moet ook, zolang het maar niet te ver is. Maar je kan je tegen de kou kleden!
Ik was je een tijdje uit het oog verloren, maar gelukkig nu weer via via op jouw site uitgekomen. Gelukkig schrijf je nog altijd even mooi :)
Dankjewel voor je leuke reactie :D
Oké oké ik geef toe, heb zelf ook wel erg genoten van de winterse omstandigheden deze week :) Het was mooi buiten!
Mooooi!
Kou en sneeuw is niet echt mijn ding, maar met het zonnetje erbij is het wel erg mooi. :)
Ja toch? Toch echt duizendmaal liever dan al die regen de hele tijd!