Onbegrip

Zoekend naar de armen
waarin ik slapen kan,
die veilig zijn,
die me beschermen.

Hoe kan het dat die armen niet meer bestaan?

Ik speur door de dagen,
niets meer wetend
Ploeterend, al jaren,
teleurgesteld en getekend.

Woedend, omdat het niet meer gaat.

Ik houd van je,
maar je kunt me niet troosten
Ik heb je nodig,
maar nog ben ik verloren.

Jij bent de schuilplek waar het regent.