Merge wuurd ’t beter
“Merge wuurd ’t beter, dan is alles vurbeej,
merge oavend lachte teage meej.
Pas op wat ik ow zeg, merge zien ow troane weg.
d’r is d’r mar iene en dat ziedde geej.”
Jack heeft bijna altijd gelijk. Maar niet helemaal. Hoe vaak heb ik nu al gedacht, of misschien moet ik zeggen gehoopt dat het morgen beter zou worden? Honderden dagen achtereen. Maar het gaat zo langzaam. Zo verschrikkelijk langzaam. En de tranen zijn er nog steeds veel te vaak, springen in mijn ogen bij het horen van deze tekst. Hoe lang moet ik dit nog volhouden? Waar is het einde, komt er ooit een einde?
“Denk mar neet teveul an wat koome giet,
denk mar neet teveul an wat is gewest.
Dut mar rustig aan, geej het nog al d’n tied.
Dan goan weej same, same lukt dat best.”
Ik doe zo mijn best. Maar het verdriet heeft zich meester van me gemaakt. De woede over wat er is gebeurd, de woede op hem, de woede op de wereld. Ik wil dit niet, ik wil niet dat het leven zo is.
Ik zou willen dat hij me zou troosten, ik zou willen dat hij me de tijd zou geven.
Ik zou willen dat hij me de tijd terug kon geven.
(Fragmenten: Jack Poels – Station America, Rowwen Hèze, 1993)
:(
Hug.
Thanks :)
Ik heb een lange tijd geloofd dat alles wel weer beter zou worden als er diverse dingen zouden gebeuren. En vaak gaat het ook lange tijd goed. Maar er is altijd de kans dat je ergens tegenaan loopt dat er voor zorgt dat je meteen weer terug bij af bent. En de belangrijkste vraag is: hoe vaak moet dat gebeuren voordat je er klaar mee bent?
Gelukkig is het niet zo dat ik steeds weer terug bij af raak, dus wat dat betreft mag ik niet klagen, maar ik begrijp wat je bedoelt. Laat je niet ontmoedigen, dat is denk ik het belangrijkste!
Dikke knuffel meis xxx Ik zat van de week te denken dat het misschien helpt om niet zo hard te vechten tegen de woede en het verdriet. Je voelt je zo en dat is prima. Acceptatie is de eerste stap naar genezing :D
Het is de laatste tijd niet meer vechten gelukkig. Maar leuk is nog steeds anders… En misschien heb je wel gelijk dat ik niet zo ongeduldig moet zijn met mijn verdriet en gewoon moet genieten van wat ik nu wel heb… met het vertrouwen dat het vanzelf beter wordt.