De maan weet het ook
Ze draait langzaam boven de daken uit. Het vroege donker went zelfs met deze hitte.
Op tv vraagt iemand zich hardop af waarom het geluk hem niet gegund is. Hij slentert over het stukje grond waarop hij het nauwelijks een uur geleden allemaal nog voor zich zag: een huis, een tuin, een zwembad voor de kinderen. Allemaal met die ene vrouw, maar de liefde bleek een leugen.
Ik probeer de blik van de maan te ontwijken, maar ze blijft me aanstaren. Waarom geluk soms niet gegund is, wat moet ik nog zeggen. Er is geen antwoord en al zeker geen rechtvaardigheid. Ik weet hoe het voelt als die ander je vertrouwen schaadt. Dan kun je zelf nog zo eerlijk en oprecht zijn, dat maakt het wellicht alleen maar erger. Ik probeer er niet aan te denken maar ik weet het veel te goed en dat went nooit.
De maan weet alles, ook wat de zon overdag probeert te verbergen.
Inderdaad. Dat is exact wat ik tussen de regels probeerde te laten doorschemeren.
Mooi geschreven.
Die maan was fél, hè? Ik zag ‘m ook..
Thanks!
Ik heb er niet speciaal op gelet of hij feller was dan anders, maar je zou best eens gelijk kunnen hebben, want hij sprong me al in het oog lang voordat het helemaal donker was.