Blue Monday

Maandag 17 januari: de meest depressieve dag van 2011.

Mede mogelijk gemaakt door de Nederlandse Spoorwegen.

Gelukkig Nieuwjaar!

2 januari

Een beetje laat misschien, maar ik had het nogal druk met op de bank liggen en oliebollen eten enzo.

En dan win je zomaar…

8 december

…een ontwerpactie voor een Rowwen Hèze t-shirt! :D

Dat heb ik niet geërfd

7 december

Nijmegen, centraal station, 18:38u. Ik stap uit de trein en loop richting de tunnel, wetend dat mijn vader zich hier ook ergens bevindt. Het duurt dan ook niet lang tot hij me als een dolle kip voorbij komt stormen, flapperende muts, zonder me te zien. Hij verdwijnt in de trein naar Vierlingsbeek, die al vertrokken had moeten zijn.
Het is niet de eerste keer dat ik mijn vader op dinsdagavond in dergelijke toestand op het station aantref. Ik neem aan dat het dagelijks zo gaat. Soms verschijnt hij met een verwilderd gezicht, daar nog aan toevoegend: ‘Shit, hij is al weg’. Maar dan heeft hij in ieder geval wel even tijd om hoi tegen me te zeggen.

Gooi maar op de vuilhoop.

17 november

Ik wil schaatsen. Ik wil lopen. Ik wil rennen dansen springen draaien hinkelen huppelen koprollen
of dan toch op zijn minst gewoon labwerk doen.

Hoi stoel, nog wat leuks meegemaakt vandaag? :(

Something new to report?

5 november

Het is gewoon grappig. Dat ik je zo, haast van achter mijn eigen zuurkast, kan zien terwijl jij niks in de gaten hebt. Niet dat ik je zit te bespieden. Integendeel. Het viel me alleen maar op dat je om 6 uur, toen ik later dan anders het lab verliet, nog met je handen in je (weinige) haar achter die veel te grote monitor zat. Geniaal.
Ik ga verder niks over je redenen, of eigenlijk, gebreken zeggen. Ik heb het wel in de gaten. Maar wat zou ik me er nog druk om maken? Nee echt, het kan me niet meer schelen.

Succes dan maar en niet tot morgen.

Najaarslente

9 oktober

Het is zes uur.
De zon staat laag;
die zon die precies warm genoeg was vandaag
om van je te houden, net toen je even geen aandacht voor me had.
De zon, die mij nooit iets verklapt, hoewel hij vast de waarheid zag.

Een boom is beter

16 september

Er zat een duif in de weg.
Die duif had vast gedacht: wat een mooi plekje hier. Wat een rust. En zo weinig andere duiven hier.
Dat klopt. Het klopte allemaal, maar lang kan hij het niet gedacht hebben.

Ik zag de veren vliegen. Want op rails rijden nou eenmaal treinen.
Duif dood.

Jeg var i Norge

19 augustus

Voor iedereen die zich afvroeg waar ik die drie weken uithing:

(en voor iedereen die het gewoon een mooie foto vindt).

Ik gooide de thee.

23 juni

Wist je dat er dan iets knapt? Letterlijk.
Eén moment overstemt het gevoel van iets warms dat je voelt lopen en de verbazing daarover je woede. Maar natuurlijk weet je ogenblikkelijk dat je moet handelen.
Tegenhouden is te laat. Toch gaan je handen razendsnel naar de plek van ongeval om je kleren te beschermen. Intuïtief ren je meteen naar de eerste de beste plek waar al dat geknoei iets minder erg is. Zoekt naar doekjes. Water. En al dat soort meer.

Ik gooide de thee.

Maar ik had vooral een bloedneus.