Klein vakantieoord

…nog geen vijf minuten lopen van mijn werkplek vandaan :)

Als je de deur achter je sluit

Dit is waar ik op wachtte. Hoe het wit langzaam neerdaalt in de ochtend, met zijn onschuldige gedwarrel. Hoe het stil is in de straten. Een flinterdun laagje op de wereld, genoeg om haar tot rust te bedaren.
Zo’n ochtend. Zo’n fijne nieuwe dag, waarop je even tot inkeer kunt komen voordat het leven weer begint. Dat alle kleuren pasteltinten worden. Dat ik bijna geen voetstappen achterlaat omdat het nog vriest. Het opkomen van de zon, de rood met blauwe hemel, warme handschoenen, koude tenen en de vlokjes op mijn muts en schouders.

Liefdesbrief

Wanneer kom je terug naar hier? Ik had je al zo lang verwacht. Ik tel de dagen steeds opnieuw, ik zoek je in de nachten maar tevergeefs is de moeite die ik doe. Als ik toch kon bedenken wat er is gebeurd. Je weet dat ik niet zonder kan, je komt niet los van mijn gedachten.

Ik mis je zo. Ik mis je prachtige gestalte. Je rust, en hoe je me beschermt met je stilte. Je koude armen om me heen die alles dempen wat ik niet horen wil. Die kalmte, alleen het zacht rinkelende ijs als ik met je dans. De warmte van mijn sjaal en de wind in mijn gezicht.

Wees alsjeblieft niet boos. Zeg niet dat ik een ander heb. Ja, ik houd van hem maar ook van jou. Voor eeuwig en altijd, denk je echt dat ik je verraden zou? Alsjeblieft, lieve winter, kom terug en houd ons vast, wij met zij drieën, wij alleen, betover ons als ik hem kus.

Daag, gekke kerstboom

Christoffelberg

Curaçao

Westpunt

De zee is blauw, blauwer, diepblauw. Diep en blauw. Kliffen, bergen, oranje daakjes en ergens achter de horizon Aruba, maar daarvan niets te zien.
De vogels zingen. Op het witte strand liggen geen schelpen maar rondgesleten stukken koraal. De branding duwt en trekt.

Plots slaan twee armen zich stevig om me heen, draaien me rond en rond door het koele heldere water, ik hoef niet meer te blijven staan. Hoofden zijdelings tegen elkaar. Samen genieten van al het mooie om ons heen.

Op avontuur

Op weg in de mooiste ochtend tot nu toe.
De rijp, de mist, de rijen grijze populieren. De horizon onzichtbaar, en toch de zon die langzaam opkomt met zijn gele gloed op de sluimerende wolken onder de lichtblauwe hemel.
Koude tenen. Dag winter.

Heerschappij

De kraaien kijken naar de wereld, en de wereld ligt er treurig bij.
Geen blauwtje aan de lucht. Geen frisgroen lenteblaadje aan de bomen. Geen sprankeltje, geen bloemen om bij weg te dromen.

Alleen de wind met zijn grijsbruine tinten. De heiige horizon en de regen op de ruiten. Herfst is heer en meester, maar het is eerder

of de pijnlijke machtsstrijden in het oosten nu ook in ons landschap doorgedrongen zijn.

Verdwijnpunt