Geduld loont
“’t is vul te lang gelijje, ’t het vul te lang gedeurd”
Maar echt véél te lang geleden. Zo lang geleden dat ik was vergeten dat ik me er ook nog op moest verheugen, terwijl het verheugen vroeger misschien nog wel het leukste was van alles. Toen nog niets belangrijker leek dan die paar momenten in het jaar dat we live van de muziek konden genieten, maar ik uit enthousiasme vergat dat ook daadwerkelijk te doen als we er dan waren. En toch zijn dat de mooiste herinneringen.
“’t dreide um vandaag, ’t dreide um ien ding”
Het liefst had ik ervoor en erna twee dagen niks te doen om alleen maar aan Rowwen Hèze te kunnen denken.
En nu? Nu vergat ik vantevoren te genieten, maar kwam er des te meer binnen van ieder nummer na al die tijd. Na tweeëneenhalf jaar was het eindelijk weer echt woar. En des te minder ik geloofde dat ze echt weer voor me op het podium stonden, des te mooier het was. Kleine liedjes, nieuwe liedjes, oude liedjes, fijne liedjes. Een avond die, zoals het hoort, nog heel wat dagen door mijn hoofd zou spoken.
“we droemde verder met de oege oap”
Het liefst zou ik elke maand naar een andere theatershow van ze gaan. Maar helaas kunnen ze niet zoveel liedjes repeteren, dus moet ik mijn geduld toch weer op de proef stellen. En misschien is dat helemaal niet erg.
(fragmenten: Jack Poels – Rowwen Hèze, Station America, 1993)
Heerlijk dat het weer kan.
Fijn dat je weer hebt kunnen genieten! Live muziek is toch echt wel iets om gelukkig van te worden. :)
Zeker weten :)
Ja, mooi dat het allemaal weer kan! Toch doe ik -als zelfbescherming- toch nog steeds op drukke plekken een monddoekje op!
Snap ik! Ik heb inmiddels al omikron gehad dus op dit moment is er geen noodzaak om mezelf te beschermen, dat maakt het wel extra makkelijk om alles weer te doen zoals voor corona.